Keulen: een beetje anders dan de rest
In het hart van het Rührgebied ligt een stad die zelden doet wat er van haar verwacht wordt. Keulen – of Köln, zoals de locals zelf zeggen – is rommelig, warm, eigenwijs en opvallend vrijgevochten voor een stad in deze industriële regio. Terwijl Essen en Dortmund zich profileren met staal en voetbal, koestert Keulen zijn carnavaleske chaos, zijn multiculturele smeltkroes en zijn uitgesproken tolerantie.
Je merkt het meteen als je door de Südstadt loopt, waar regenboogvlaggen niet alleen tijdens Pride wapperen. Of in Ehrenfeld, waar Turkse bakkers, vegan cafés en de queer gemeenschap elkaar aanvullen zonder moeite te doen om ergens bij te horen. De Keulenaar wil geen nette gevels of een uniforme skyline. De Dom torent boven alles uit, maar verder lijkt de stad zichzelf liever opnieuw uit te vinden dan vast te houden aan wat ze ooit was.
Toch is het niet alleen de vrijheid die opvalt – het is ook de ontspannen vanzelfsprekendheid ervan. Geen grootstedelijke show, geen Berlijnse coolness. Gewoon, Keulen. Iets anarchistisch, iets dorps, iets hartelijks. En altijd dat zachte Keulse dialect, waarin zelfs een reprimande als een vriendelijke uitnodiging klinkt.
Voor wie het Rührgebied associeert met grijs beton en harde randen, is Keulen een vreemde eend. En misschien juist daarom zo interessant.
