Venetië: hoe een stad vol mensen toch indruk maakt
Je stapt het station uit en hebt meteen water voor je neus. Geen weg, geen rotonde, geen taxi’s — alleen een kanaal, een opstapsteiger en het gedrang van reizigers met rolkoffers. Welkom in Venetië, waar het eerste oriëntatiepunt niet een plein is, maar een vaarschema.
Ja, het is druk. Ja, je betaalt veel voor een kop koffie op het San Marcoplein. En ja, het is soms zoeken naar een stukje rust tussen de zwermen dagjesmensen. Maar tussen al het toerisme in blijft Venetië iets eigens houden. De stad is eeuwenoud, poreus, en tegelijk zo levend als het water onder je voeten.
Je hoeft het massatoerisme niet te negeren. Omarm het gewoon even. Ga wél op de Rialtobrug staan, kijk over het Canal Grande en snap waarom de halve wereld dit wil zien. Loop door de smalle straatjes achter de Brug der Zuchten en merk hoe de drukte ineens wegvalt. Niet omdat je slim hebt gezocht, maar omdat Venetië nu eenmaal grillig is. Je raakt er hoe dan ook verdwaald.
In Dorsoduro zit je ’s avonds ineens aan een bord pasta met uitzicht op de Giudecca, met vooral lokale gesprekken om je heen. Even geen gondels, geen foto’s, alleen water dat in het donker glinstert. En als je dan de volgende ochtend weer in de rij staat voor het Dogenpaleis, weet je: deze stad is misschien vermoeiend, maar ze verdient het ook.
Toegegeven, Venetië ligt niet om de hoek. De reis ernaartoe valt al snel (te) complex te maken. Wat zeker helpt, is om een deel of de hele route per nachttrein af te leggen. Een deel van het jaar biedt European Sleeper een rechtstreekse nachttrein vanuit Nederland aan. Op andere momenten kan het slim zijn om een nachttrein naar Zwitserland te nemen en vanaf daar verder te reizen. Of splits de reis in twee losse delen met Interrail tickets en plan een kort verblijf in de Alpen.
